Γράμμα στον Άγιο Βασίλη ! ! !

Αγαπημένε μου Άγιε Βασίλη,

είναι η πρώτη φορά που σου γράφω γράμμα.. -και τι γράμμα, καθυστερημένο! Χεχε!-

Ναι, ναι, πέρασαν είκοσι εφτά ολόκληρα χρόνια και δεν έχω ούτε μία ανάμνηση στο νου με το να σου γράφω γράμμα! -Βέβαια, για να είμαι ειλικρινής, οι πιο πολλές παιδικές μου αναμνήσεις δεν έχουν μορφή..-

Γι'αυτό και επειδή δεν θέλω να έχω πολλά απωθημένα στη ζωή μου, αποφάσισα να σου γράψω αυτό το γραμματάκι με την ελπίδα να φτάσει στα χέρια σου και να κάνεις όλα τα όνειρα μου πραγματικότητα! Χιχιχι!

Δεν θέλω να σου ζητήσω πολλά, αλλά μονάχα ένα πράγμα..

Σε κάθε σπίτι που θα πηγαίνεις με το τσουβαλάκι σου γεμάτο από τα δωράκια που σου ζήτησαν, να μπολιάζεις την κάθε ανθρώπινη καρδιά με υγεία, αγάπη και ελπίδα.

Επιπλέον, θέλω να ξέρεις γιατί επιλέγω να είναι αυτή η φετινή μου ευχή.. Η χρονιά που περνάει είναι για μένα μια όμορφη και ευλογημένη χρονιά, κυρίως επειδή έχω λάβει τόσο άπλετη και ανιδιοτελή αγάπη. Είναι η χρονιά που έγινα νονά! :) Σαφώς είχε και έχει τις δυσκολίες της, αλλά δεν παύει να είναι μια ξεχωριστή χρονιά. Ωστόσο, πολλοί άνθρωποι από το κοντινό μου περιβάλλον έζησαν πολλές δραματικές καταστάσεις και για εκείνους θέλω όσο είναι εφικτό να θυμούνται πως στη ζωή πάντα έχουν λόγους για να είναι χαρούμενοι.  

Περιμένω με ανυπομονησία τη χρυσόσκονη, τους γλυκύτατους ταράνδους και την κόκκινη στολή σου.. τουτέστιν, να λάμψει ο ουρανός μας και τα φετινά Χριστούγεννα!

Σε αντάλλαγμα θα σε περιμένουν πολλές λιχουδιές και όμορφα τραγουδάκια.. για να συνεχίσεις το πολυπόθητο έργο σου! 

Σε φιλώ,

Palomita

 

~Καλά και ευλογημένα Χριστούγεννα αγαπημένη μου μπλογκογειτονιά ! ! !~

  

Μια εικόνα ισοδυναμεί με χίλιες λέξεις! :)

Είδα κάποιες εικόνες και συνθήματα τις τελευταίες μέρες που θα ήθελα να μοιραστώ, εν όψει του τελευταίου μήνα του χρόνου! :)

Αν και θεωρώ πως το κάθε λεπτό της ζωής είναι πολύτιμο, με αφόπλισε η εικόνα!

all time classic song! 

Ένα από τα πιο όμορφα και σοφά συνθήματα σε τοίχο!

~Καλό μήνα με υγεία!~

Φιλιά πολλά ! ! !

Newsflash

Αγαπημένοι μου συνbloggers,

ξέρω πως χάθηκα και δεν ξέρω πότε σκοπεύω να επανέλθω, αφού το έχω ρίξει στη μελέτη -σε μια μακροσκελή, δίχως τελειωμό μελέτη-!
Το μόνο σίγουρο είναι πως μου λείπετε και ότι θα προσπαθώ να βλέπω τις αναρτήσεις σας!

Όσο για τα νέα μου... ουουουουου!!!!
Μετακόμισα σε μια καινούρια πόλη, στην οποία επιθυμούσα να μείνω από όταν ξεκίνησε για πρώτη φορά να χτυπάει διαφορετικά η καρδιά μου. Τώρα που βρίσκομαι εδώ, έχει αλλάξει ο τρόπος που λειτουργεί το μυαλό μου, για την καρδιά δεν κάνω συζήτηση.. κάπου θα βρίσκεται! :))

Έχω καταφέρει να κάνω πολλά βήματα και καθημερινά πετυχαίνω μικρούς στόχους-άλλοτε κερδίζοντας και άλλοτε χάνοντας-, παρά την γκρίνια μου! Χιχιχι!

Το απόφθεγμα που υπάρχει στο πίσω μέρος του μυαλού μου και φροντίζω να ακολουθώ είναι:

"Να έχεις ένα στόχο για όλη σου τη ζωή, ένα στόχο για ένα μέρος της ζωής σου και ένα στόχο για κάθε χρόνο. Ένα στόχο για κάθε μήνα, ένα στόχο για κάθε εβδομάδα, ένα στόχο για κάθε μέρα, ένα στόχο για κάθε ώρα και κάθε λεπτό. Και να θυσιάζεις το μικρότερο στόχο για το μεγαλύτερο. " Λέων Τολστόι

Έχω επισκεφθεί τα νοσοκομεία αρκετές φορές, είτε για μένα, είτε για άλλους, αλλά δόξα τω Θεώ όλα βαίνουν καλώς! :))

Κάπως έτσι, απολαμβάνω καθημερινά πόσο ωραία είναι η ζωή, είτε περνώντας χρόνο μόνη μου, είτε έχοντας δίπλα μου καλή παρέα!

Αισίως, διανύουμε από αύριο τον τελευταίο φθινοπωρινό μήνα. 

Εύχομαι να σας βρει με υγεία, ευτυχία και χαρά! 

Πολλά γλυκά και φθινοπωρινά φιλιά! 

Καλό ΠαρασκευοΣουΚου!   

Θεσσαλονίκη είσαι μία στον κόσμο
δεν είν' άλλη
Θεσσαλονίκη μου γλυκιά
πού να 'χει τέτοια ομορφιά
και τα δικά σου κάλλη 

Μία "φθινοπωρινή" ανακοίνωση!

Αγαπητοί συνάδελφοι στο blogging,
το παρόν blog θα παραμείνει κλειστό μέχρι νεωτέρας..

 Η αιτία είναι μία και την εξηγεί πολύ καλά η παρακάνω εικονίτσα...

και τραγουδιστά-είναι λαϊκού περιεχομένου ;-) -...

Ελπίζω να προσαρμοστώ και να διευθετήσω το θέμα του ίντερνετ σύντομα-αν και η ιδιοκτήτρια μου το παίζει ψόφιος κοριός-! Μέχρι τότε...

~Γλυκά φθινοπωρινά φιλιά~

Άτιτλο με διαφορά!

Μέρες σιωπηλές,

κυλούν στο χρόνο τόσο ανορθόδοξα,

όπως τα παράσιτα που προσπαθούν να ματώσουν κάτι από μέσα σου..

Άνθρωποι ίδιοι, κενοί, αδιάφοροι..

πανομοιότυπες κουκκίδες στο παρασκήνιο της ζωής!

Με ρωτάς με το βλέμμα σου: 

"Πώς γίνεται να είναι όλοι ίδιοι και κανείς να μην αγγίζει μια σπιθαμή της ψυχής μου;" 

Σου απαντώ με το βλέμμα μου:

"Δεν γίνεται, απλά πρέπει να βλέπεις τους άλλους με διαφορετικά μάτια!"

Μέρες ανούσιες,

συζητήσεις, ερωτήσεις, επεξηγήσεις που δεν καταλήγουν πουθενά.

Και όλα να οδηγούν σε αυτό που από καιρό αποφεύγεις..

 

Μόνος, μοναξιά, απελπισία..

Όχι..

Άδειος, μοναχικός, απομονωμένος..

Όχι..

Ερημίτης σε μια λιμνοθάλασσα που ονόμασα γη..

Αυτό είναι το πιο ορθό

που έγραψα για σένα!

Πηγή

"Και κάποιο βράδυ, μεγάλη καταιγίδα έπεσε στον τόπο, κι ο Αλμουσταφά κι οι μαθητές του μπήκαν μέσα και κάθησαν γύρω στο τζάκι κι ήτανε ήσυχοι και σιωπηλοί.
Μετά, ένας από τους μαθητές είπε: "Είμαι μόνος, Δάσκαλε, και οι οπλές των ωρών χτυπούν σκληρά στο στήθος μου."
Κι ο Αλμουσταφά σηκώθηκε και στάθηκε ανάμεσα τους κι είπε με φωνή που μοιάζει με τη βουή του δυνατού αέρα: "Μόνος! Και τι μ' αυτό; Ήρθες μόνος, και μόνος θα χαθείς μες στην ομίχλη."
Γι αυτό  να πίνεις την κούπα σου μόνος και σιωπηλός. Οι μέρες του φθινοπώρου έδωσαν άλλες κούπες σ' άλλα χείλη και τις γέμισαν με κρασί πικρό και γλυκό, ακριβώς όπως γέμισαν και τη δικιά σου κούπα.
Πίνε την κούπα σου μόνος, μ' όλο που μπορεί να έχει γεύση απ' το αίμα και τα δάκρυα σου, και να ευχαριστείς τη ζωή για το δώρο της δίψας. Γιατί, χωρίς τη δίψα, η καρδιά σου δεν είναι παρά η ακτή μιας στείρας θάλασσας, χωρίς τραγούδι και χωρίς κύμα.
Να πίνεις μονάχος την κούπα σου, και να την πίνεις με χαρά.
Να τη σηκώνεις ψηλά πάνω από το κεφάλι σου και να πίνεις στην υγειά όσων πίνουν μόνοι.
Κάποια φορά γύρεψα τη συντροφιά των ανθρώπων και κάθησα μαζί τους στα τραπέζια του συμποσίου κι ήπια μαζί τους. Αλλά το κρασί τους δεν ανέβηκε στο κεφάλι μου, ούτε έτρεξε μέσα στο στήθος μου. Μόνο που κατέβηκε στα πόδια μου. Η σοφία μου έμεινε στεγνή και η καρδιά μου σφαλισμένη και σφραγισμένη. Μόνο τα πόδια μου ήταν μαζί τους μέσα στην ομίχλη τους.
Κι από τότε δεν ξαναγύρεψα τη συντροφιά των ανθρώπων, ούτε ξανάπια κρασί στο τραπέζι τους.
Γι αυτό σου λέω, μ' όλο που οι οπλές των ωρών χτυπούν σκληρά στο στήθος σου, και τι μ' αυτό; Είναι καλό για σένα να πίνεις την κούπα της θλίψης σου μόνος, και την κούπα της χαράς σου πάλι μόνος"."

[Απόσπασμα από τον κήπο του προφήτη του Χαλίλ Γκιμπράν]

Such a lonely day and it’s mine!

Φθινοπωρινές αγκαλιές..

Ήρθε και πάλι αυτή η εποχή που αποκαλείται φθινόπωρο..

Τα υπέροχα κιτρινισμένα-καφετιά φύλλα είναι στρωμένα στους δρόμους,

Το άρωμα της βροχής πέφτει στο χώμα και οι σταγόνες του το νοτίζουν,

Η υγρασία τείνει να αυξάνεται, όπως και η παραγγελία που αφορά ζεστά ροφήματα..

Οι απολαυστικές βόλτες και οι συναντήσεις υπό το φως της νύχτας που υποδηλώνει πως η μέρα όλο και μικραίνει..

Αυτός ο ρομαντισμός του φθινοπώρου.. πόσο λατρευτός είναι!

 ♫ ♩ ♬ ♫ ♫ ♩ ♬ ♫

Η λέξη φθινόπωρο προέρχεται από το φθίνω (λιγοστεύω) και οπώρα(φρούτο)!

 

Πηγή

Το φετινό φθινόπωρο μου φαίνεται τόσο αλλιώτικο, γιατί έχω εσένα στη ζωή μου και παρά την απόσταση που μας χωρίζει, νιώθω να εκπέμπεις μια λάμψη φωτός στην ψυχή μου..

Η ύπαρξη σου έλιωσε εκείνο το κομμάτι μου που πάγωνε ολοένα και περισσότερο την καρδιά μου και με γέμισε με αγάπη.. ίσως γι αυτό να σε θεωρώ άγγελο της ζωής μου, μικρή μου.

Δεν μιλάς ακόμα, παρά  μονάχα κοιτάς με εκείνο το χαρούμενο και γεμάτο αθωότητα γκριζογάλανο βλέμμα σου τριγύρω για να γνωρίσεις τον κόσμο μας , αυτό τον υπέροχο κόσμο που έπλασε ο Θεός. Σηκώνεις τα χεράκια σου και προσπαθείς να βρεις τη δύναμη σου για να περπατήσεις..προς το παρόν τα καταφέρνεις χρησιμοποιώντας όλο σου το σώμα και την ενέργεια, μα είσαι τόσο μικρή ακόμα, μάτια μου!!  

Σου λέω με την ψυχή μου: «Κάνε υπομονή και σύντομα θα περπατήσεις. Θα περπατήσεις και θα απολαύσεις φθινοπωρινές αγκαλιές και βόλτες γεμάτες υγεία, αγάπη και στοργή.»

Πηγή

Καλό και δημιουργικό φθινόπωρο!   

Καλή εβδομαδούλα!

Νέα εποχή...

Διανύω ένα μεταβατικό στάδιο.

Μεταβατικό από κάθε άποψη.. 

σκέψεων, συναισθημάτων, εκφράσεων, επιθυμιών..

Πότε παίζω πρωταγωνιστικό ρόλο, πότε είμαι στο περιθώριο.. 

στο περιθώριο των ίδιων μου των σκέψεων.. 

Χωρισμένες σε στρατόπεδα, συγκλίνουν μια στο φόβο και μια στη γοητεία του νέου..

Από τη μια θέλω να χοροπηδήσω γεμάτη χαρά και από την άλλη θέλω να καθίσω σε αυτή τη στάση που έχω συχνά, αυτή του προβληματισμού.. 

και να αναρωτηθώ επιτέλους..  

Η διχόνοια βρίσκεται παντού στο αβοήθητο σώμα μου.. 

Νιώθω ένοχη που έχω κλέψει, η ίδια, τόσες χαρές από τον εαυτό μου..

Νιώθω ένοχη που δεν μπορώ να ενθουσιαστώ στο έπακρο γι αυτή τη νέα εποχή..

Είμαι ένα μικρό πουλί που βάζει τα δυνατά του να πετάξει ψηλά, σαν και αυτό που βρήκα τυχαία στο διαδίκτυο.

 «Μην φοβάσαι την αποτυχία. Όχι η αποτυχία, αλλά ο χαμηλός στόχος είναι έγκλημα. Στις μεγαλειώδεις προσπάθειες ακόμα και η αποτυχία είναι ένδοξη.»

Bruce Lee

"A ship in harbor is safe, but that is not what ships are built for." John Augustus Shedd  was an American author and professor. 

Με αυτά τα δύο αποφθέγματα, θα ήθελα να αφιερώσω αυτή την ανάρτηση στην πολυαγαπημένη μου αδερφή, από την οποία είχα την τύχη να διαβάσω το πρώτο εκ των δύο αποφθεγμάτων! Θέλω να της ευχηθώ να βγει από το λιμάνι και να καταφέρει να γίνει αυτό για το οποίο είναι φτιαγμένη! 

~Καλό τελευταίο ΠαρασκευοΣαββατοΚυριακο Καλοκαιριού!~

♫ ♩ ♬ ♫ ♫ ♩ ♬ ♫

Αρχές

Περί Αρχών

Η λέξη αρχή έχει πολλές έννοιες! Μα αυτή που με απασχολεί περισσότερο τα τελευταία χρόνια είναι η εξής : "Βασικός κανόνας που ρυθμίζει την προσωπική ή την κοινωνική συμπεριφορά."

Με μέλει, με την έννοια πως έχω ένα σωρό σκέψεις..

Αναρωτιέμαι αν είναι εφικτό κάποιος να έχει αρχές εκ γενετής ή αν τις λαμβάνει μόνο από τον οικογενειακό - παιδικό του κύκλο..  

Πρόσφατα είχα διαβάσει ένα ενδιαφέρον βιβλίο για τον κινηματογράφο, στο οποίο βρήκα την εξής φράση: "Όποιος προδίδει τις αρχές του, δεν μπορεί ποτέ πια να έχει αγνή σχέση με τη ζωή." Ταρκόφσκι

Αυτή η φράση με έβαλε σε λογισμούς..

Αν είναι κάποιος να χάσει την αγνή σχέση που έχει με τη ζωή, γιατί να προδώσει τις αρχές του; Βέβαια, υπάρχει και η σκέψη του να μην έχει συνειδητοποιήσει τις επιπτώσεις που θα επέλθουν στη ζωή του, σε περίπτωση που προδώσει τις αρχές του!

Το κακό που παρατηρώ με την καθημερινή τριβή είναι πως κανείς δεν σε μαθαίνει να διαφυλάττεις τις αρχές σου! -Όλα μόνοι μας πρέπει να τα μαθαίνουμε σε αυτή τη ζωή;-

Και επιπλέον, τα πάντα γύρω τείνουν να μας ωθούν να προδώσουμε έστω και μία αρχή καθ'όλη τη διάρκεια της ζωής μας!

Εσείς τι πιστεύετε;  

Πηγή

"Credibility is very much like virginity. Once you lose it, it is impossible to regain." Israel Scoble

Πηγή

~ Αν και αργοπορημένα, καλό Αύγουστο σε όλους! ~

και με κάτι από ποίηση σας εύχομαι μια Αυγουστιάτικη μαγευτική νύχτα...

 «…Σε μια παλάμη θάλασσας γεύτηκες τα πικρά χαλίκια

δύο η ώρα το πρωί περιδιαβάζοντας τον έρημο Αύγουστο

είδες το φως του φεγγαριού να περπατεί μαζί σου

βήμα χαμένο. Ή αν δεν ήταν η καρδιά στη  θέση της

ήταν η θύμηση της γης με την ωραία γυναίκα

η ευχή που λαχτάρησε μεσ’ απ’ τοε κόρφους του βασιλικού

να τη φυσήξει ο άνεμος της Παναγίας!…»

(Ο. Ελύτης, Προσανατολισμοί)

Για τις κρυφές μου σκέψεις..

Έχω μια σκέψη φωτιάς που σιγοκαίει μέσα μου..
Μια μονάχα κρυφή σκέψη και πεθυμιά γι'αυτό που πέρασε και δεν ξαπόστασε λίγο περισσότερο..

Εμείς εντέλει γιατί χαθήκαμε;

~and Tell me what are the chances
of me meeting you in the rain
for second chances...~

~"Αγαπάς το άγνωστο, ερωτεύεσαι το περαστικό, πληγώνεις το σίγουρο...!!!"~

Y.Γ. Ο κόσμος καίγεται και ακόμα η σκέψη μου αλωνίζει στο δικό σου πούπετα. 

Για τα μάτια -σου- και μόνο!

Λένε πως τα μάτια είναι ο καθρέφτης της ψυχής... 

Τείνω να συμφωνώ με αυτή την άποψη, διότι θεωρώ πως είναι δύσκολο να καταφέρει κάποιος να κρύψει αυτό που φωνάζουν τα μάτια του! 

Πηγή

Ωστόσο, ίσως στο βάθος να μπορούμε όλοι να κρύψουμε τα συναισθήματα και την αλήθεια μας.. Άλλωστε τόση ηθοποιία στην καθημερινότητα, δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη! 
Αυτό ποτέ μου δεν θα το καταλάβω.. ποιος ο λόγος να υπάρχουν μάσκες; 
Γιατί ένα αληθινό πρόσωπο να τρομάζει και ένα ψεύτικο να κερδίζει; 

Πηγή

Τα μάτια είναι ο καθρέφτης της ψυχής και δεν θα σταματήσω να τα κοιτάω διαπεραστικά!

Ποτέ δεν θα πάψει να είναι το πρώτο πράγμα που θα παρατηρώ!

Πηγή

Όταν ήμουν πιο μικρή, θαύμαζα πολύ τα χρωματιστά μάτια.. Τώρα είμαι λάτρης όλων! 

Βέβαια, ακόμα θαυμάζω τα παράξενα - ιδιαίτερα χρώματα, αλλά δίνω περισσότερη προσοχή στο βλέμμα, στην καθαρότητα, στο βάθος που υπάρχει μέσα στα μάτια που γνωρίζω..

Πηγή

Δυστυχώς, αυτό που εκλείπει από τα μάτια των ενηλίκων της σημερινής κοινωνίας είναι όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που έχουν τα μάτια των μικρών παιδιών.. 

Η σπίθα, η χαρά της απλότητας, η ζωντάνια, ο αυθορμητισμός που έχουν ακόμα και όταν κλαίνε, η ειλικρίνεια.. και πόσα άλλα ακόμη..  

Πηγή

Πηγή

Πηγή

Γιατί ξεχνάμε να προστατέψουμε τον εαυτό μας μεγαλώνοντας και μαθαίνουμε απλά να τον αλλάζουμε συνεχώς και όχι να τον εξελίσσουμε στοιχειωδώς;

*********************

Αφορμή γι' αυτή την ανάρτηση στάθηκε μια μελωδία που μου έχει πάρει το μυαλό από το πρωί.. οπότε αποφάσισα να κάνω μία μίνι εκπομπή-αναγράφοντας κάποιους στίχους- με αγαπημένα τραγούδια για τα μάτια!

Ας ξεκινήσει η μουσική λοιπόν...

1ο άσμα

 "Κλείσε τα μάτια σου

να φύγω να χαθώ.

Γι' αυτά τα μάτια σου 

θα ξαναρθώ.

Γι' αυτά τα ματιά σου

πεθαίνω, ξεψυχώ.

Κλείσε τα μάτια σου

να αναστηθώ."

Στίχοι - Μουσική: Νίκος Πορτοκάλογλου

Τραγούδι: Κώστας Μακεδόνας

2ο άσμα

"Μαύρα μου μάτια κι αγαπημένα

και πώς περνάτε χωρίς εμένα; 

Μαύρα μου μάτια, κόκκινα χείλη

έβγα μικρή μου στο παραθύρι.

Να δεις τον ήλιο και το φεγγάρι,

να δεις το νέο που θα σε πάρει."

Τραγούδι: Βασίλης Σκουλάς και Μανώλης Λιδάκης

3ο Άσμα

"Δυο πράσινα μάτια με μπλε φλεβαρίδες,

με έχουνε κάνει τρελό.

Καρδιά μου να ξέρεις τα μάτια που είδες

πως δεν θα σου βγουν σε καλό.

Φοβάμαι ακόμα και να τους το πω

και ας έχουν το χρώμα το πρασινωπό.

Δυο πράσινα μάτια με μπλε φλεβαρίδες

με μάθανε πως να αγαπώ."

Στίχοι: Κιούσης Κώστας

Μουσική: Κατριβάνος Μίμης

Πρώτη εκτέλεση: Καίτη Παρίτση & Τόνης Μαρούδας

4ο Άσμα

"Τα όμορφα σου μάτια,

όταν με κοιτούν,

πλάσματα του αέρα

λες και τραγουδούν.

Μαύρα μου μάτια,μαύρα μου μάτια

τι γλυκά κοιτούν."

Στίχοι-Μουσική: Αντώνης Απέργης

Τραγούδι: Αρετή Κετιμέ

5ο Άσμα

"Τα μαύρα μάτια σου,

όταν τα βλέπω με ζαλίζουνε

και την καρδιά μου συγκλονίζουνε

όταν τα βλέπω μου θυμίζουνε 

κάποια αγάπη μου παλιά." 

Στίχοι: Μάρω Μπιζάνη

Μουσική - Τραγούδι: Μανώλης Αγγελόπουλος

Κλείνοντας, δεν θα μπορούσα να παραλείψω μία συγκινητική σκηνή από την πολίτικη κουζίνα που περιέχει τα ωραιότερα βλέμματα και τις πιο όμορφες λέξεις..

Αλήθεια, εσένα τι σε κεντρίζει περισσότερο στους ανθρώπους που γνωρίζεις καθημερινά;

~ Να έχετε ένα απολαυστικό απόγευμα! ~

Η στιγμή σου σ΄ένα ποίημα... by Μαρία Νι #3

Ένα μπουκέτο τριαντάφυλλα

Το στόμα σου φύτεψε

μ’ εκείνο το φιλί στο δικό μου

ένα μπουκέτο τριαντάφυλλα,

κι οι ρίζες τους τρων την καρδιά μου.

Είταν φθινόπωρο. Ο άμετρος ουρανός

άρπαξε με τον ήλιο του

όλο το χρυσάφι –κίονες λάμψεων–

από τη ζωή.

Το καλοκαίρι ήρθε σκληρό·

το μπουκέτο μάδησε,

μα άφησε να σπάσουν στα μάτια μου

δύο μπουμπούκια πόνος.

Χουάν Ραμόν Χιμένεθ (1881-1958)

Μετάφραση by Lemesia

Στίχοι - Ερμηνεία: Γιασμίν Λέβυ

Μουσική: Γιασμίν Λέβυ/Γετσιέλ Χάσσον (Yechiel Hasson)
Άλμπουμ: Μαλακό Χέρι (Μano Suave, 2008)

~Ο έρωτας, πότε σε εξυψώνει σε καταγάλανους ουρανούς,
πότε σε περιπαίζει, παραπετώντας σε, σε κόσμους σκοτεινούς!

Είναι αλήθεια πως μπορεί να νιώθεις ερωτευμένος με παραπάνω από ένα άτομο τη φορά;

Ο έρωτας τελειώνει; 

Και αν, λέω αν, τελειώνει.. για ποιο λόγο να αρχίσει;!

Να 'χουμε να λαβωνόμαστε, όπως να 'χαμε να λέγαμε;~

**********

Το τραγούδι είναι λατρεμένο, όχι απλά αγαπημένο! :) 

Οι στίχοι του Ισπανού ποιητή έδεσαν καταπληκτικά! 

Πηγή: Κάπου στο διαδίκτυο

" Ο έρωτας είναι από τη φύση του πόνος, όπως έγραψε ένας μυστικιστής. Αυτό εξηγεί γιατί πολλοί αποφεύγουν τον έρωτα και προτιμούν τους έρωτες. " Τσινικόπουλος Δ.

Υ.Γ. Λόγω γενεθλίων θα μοιραστώ δύο αγαπημένα τραγούδια από διαφορετικά είδη μουσικής.. Είσαι του πιο ποιοτικού; Πάτησε εδώ! Είσαι του πιο ελαφρό-λαϊκού; Πάτησε εδώ! :)

Εύχομαι υγεία σε όλο τον κόσμο! Όλα τα υπόλοιπα θα έρθουν! ;) 

*Η ανάρτηση αυτή αποτελεί συμμετοχή στην εβδομαδιαία στήλη "Η στιγμή σου σ'ένα ποίημα" της Μαρίας Νι, την οποία εμπνεύστηκε από το ραδιοφωνικό σταθμό Μελωδία FM.

Για όσους κλαίνε τα βράδια..

Περιμένοντας το βράδυ (Τάσος Λειβαδίτης)

Πηγή

Δεν ξέρω πώς, δεν ξέρω πού, δεν ξέρω πότε, όμως τα βράδια

κάποιος κλαίει πίσω από την πόρτα

κι η μουσική είναι φίλη μας – και συχνά μέσα στον ύπνο

ακούμε τα βήματα παλιών πνιγμένων ή περνούν μες

στον καθρέφτη πρόσωπα

που τα είδαμε κάποτε σ’ ένα δρόμο η ένα παράθυρο

και ξανάρχονται επίμονα

σαν ένα άρωμα απ’ τη νιότη μας – το μέλλον είναι άγνωστο

το παρελθόν ένα αίνιγμα

η στιγμή βιαστική κι ανεξήγητη.

Οι ταξιδιώτες χάθηκαν στο βάθος

άλλους τους κράτησε για πάντα το φεγγάρι

οι καγκελόπορτες το βράδυ ανοίγουνε μ’ ένα λυγμό

οι ταχυδρόμοι ξέχασαν το δρόμο

κι η εξήγηση θα ‘ρθει κάποτε

όταν δεν θα χρειάζεται πια καμία εξήγηση

Α, πόσα ρόδα στο ηλιοβασίλεμα – τι έρωτες Θεέ μου, τι ηδονές

τι όνειρα,

ας πάμε τώρα να εξαγνιστούμε μες στη λησμονιά.

Εξαγνισμός - Nameliart

Όταν πέφτει η νύχτα,

τα σκουπισμένα δάκρυα στο μαξιλάρι 

σκηνοθετούν τη μόνη αληθινή ελπίδα κάθαρσης.. 

~Καλό μήνα αγαπημένοι μου!~

♫ ♩ ♬ ♫ ΕΤΟΙΜΑΖΩ ΤΑΞΙΔΙ ΜΟΝΑΧΑ ΓΙΑ ΠΑΡΤΗ ΜΟΥ ♫ ♩ ♬ ♫ by Petra

Τα βράδια του καλοκαιριού είναι τόσο μαγευτικά! Σε προδιαθέτουν να ρεμβάζεις στο μπαλκονάκι δίπλα στη φύση, παρέα με ένα δροσερό ποτήρι κρασί-ροζέ κατά προτίμηση- και έναν καθαρό ουρανό!!

Έτσι, λοιπόν, αποφάσισα ένα βράδυ καλοκαιρινό-σαν το σημερινό-, να βουτήξω στην ανάμνηση κάποιου παλιού ταξιδιού και να λάβω μέρος στην πρόσκληση που μας είχε κάνει προ πολλού(Απρίλη, όπως με διαφώτισε η Μαριλένα μας) το Πετράδι μας-Ο πιο πιστός φίλος του σκύλου-! Δεν είχα δηλώσει συμμετοχή τότε λόγω πίεσης χρόνου και υποχρεώσεων.. αλλά ευελπιστώ η πρόσκληση να είναι ανοιχτή για ούλους!! Όπως και να 'χει, την ανάρτηση μου με το ταξίδι θα την κάνω!! Χεχε!!

Ήταν ενθυμούμαι κάποιος γλυκός Νοέμβρης που βρισκόμουν στη Σικελία λόγω σπουδών.. Τολμηρή-να μην πω παράτολμη ώρες ώρες- και μοναχική από τη φύση μου, σχεδίασα ένα ταξίδι μονάχα για πάρτη μου! Ήμουν εγώ με τις σκέψεις μου, μπας και βγάλω άκρη με τα άσπρα και μαύρα του τότε μυαλού μου!

Ένας σημαντικός προορισμός που μου είχε μείνει από τις πόλεις της Σικελίας ήταν το Παλέρμο.. Έτσι, αποφάσισα να κάνω μια έρευνα για τα σημαντικά και  τα ιδιαίτερα που περιέχει, έχοντας στόχο μια Κυριακή πρωί να βάλω πλώρη-με το τρένο ντε!!- για να βρεθώ στα σοκάκια της πόλης αυθημερόν!

Πήρα χαρτί, μολύβι, φωτογραφική, ένα ιταλικό βιβλίο που μου έδωσε ο Ιταλός συγκάτοικος μου, μουσική και έφυγα... Α! κάπου μέσα στις σκέψεις μου, κουβαλούσα και εσένα μαζί μου εκείνη τη μέρα!

Μπήκα στο τρένο, βρήκα μια θέση - παράθυρο (εννοείται)- και έβαλα τα ακουστικά μου! Τέσσερις ώρες ταξίδι δεν ήταν και λίγες, αν και τώρα που το γράφω ούτε που θυμάμαι την ταλαιπωρία..

Η εξόρμηση μου στους δρόμους του Παλέρμο ξεκινά...

 Ο καβαλάρης που βρίσκεται έξω από τον σταθμό των τρένων, σηματοδοτεί την πορεία προς το κέντρο! Βέβαια, εγώ ακολουθούσα το δικό μου σχεδιάγραμμα, το οποίο ήταν πάω όπου να 'ναι με ένα μικρό σχέδιο πόλης που ήταν σημειωμένα πάνω τα μέρη που ήθελα να δω. 

 Ο σταθμός των τρένων! Δεν είναι πολύ όμορφο το ρολόι και το κτίριό του;

 Σοκάκι στο κέντρο της πόλης.. έπαιρνες το ένα, έβγαινες στο άλλο και δεν χωρούσε αυτοκίνητο!! Αυτό και αν ήταν κάτι μαγικό!!!

Κοιτώντας τον ουρανό από ένα τυχαίο σοκάκι της πόλης!

Ένα όμορφο συντριβάνι με ωραία αγάλματα!  (Fontana Pretoria)

 Πέτυχα και διαδήλωση, τι με πέρασες! :)

 Οι τρεις παραπάνω εικόνες απεικονίζουν τον καθεδρικό του Παλέρμο! Όμορφος καθεδρικός, τόσο εξωτερικά, όσο και εσωτερικά! (Santa Vergine Maria Assunta)

Να και ένα γλυκό μπαλκονάκι! Τα λουλούδια εκατέρωθεν μου άρεσαν πολύ! :) 

 Επιτέλους έφθασα στον ανατριχιαστικό προορισμό μου! Δεν είχα δει ποτέ ξανά κατακόμβες, αλλά ήθελα πολύ να πάω. Το τι αντικρίζουν τα μάτια σου σε ένα τέτοιο μέρος, δεν μπορεί να περιγραφεί με λόγια! Θυμάμαι πως ένιωσα μια μελαγχολία, οπότε αποφάσισα να επισκεφθώ το διπλανό κοιμητήριο. Εκεί, ένιωσα μια αγαλλίαση, πιθανότατα επειδή μπορούσα να δω ουρανό!  

 Μια εικόνα από παλιές κατοικίες - πολυκατοικίες της πόλης!

Το κεντρικό θέατρο του Παλέρμο!  (Τeatro Massimo Vittorio Emanuele)

 Επόμενος σταθμός ήταν το λιμάνι με τις όμορφες βάρκες και το αγαπημένο μου στοιχείο - το νερό-!! 

Να και ένα όμορφο πάρκο κοντά στο λιμάνι! 

Αφού γύρισα τα σημαντικότερα σημεία της πόλης και αφού γεύτηκα το υπέροχο - καταπληκτικό - εύγευστο γλυκό il canolo, αποφάσισα να βηματίσω προς το σταθμό των τρένων για να πάρω τον δρόμο του γυρισμού, κάνοντας έναν ενδιάμεσο σταθμό - έκπληξη!   

Μία από τις πιο όμορφες πόλεις της Σικελίας -αν και δεν κατάφερα να τις επισκεφθώ όλες- ήταν η Cefalù!! Μου έκλεψε την καρδιά και μάλιστα, είχε τις πιο όμορφες κάρτες που έχω βρει! :))

 Αυτά ήταν τα όμορφα σοκάκια της πόλης! Δεν θυμίζει κάτι παλιό; Ένιωθα πως βρίσκομαι σε άλλη εποχή! :)

 Ο καθεδρικός ναός της πόλης!

 Φωτογραφίες από ένα ξέφωτο!

 Να και μια ιδιαίτερη διακόσμηση!

 Ορίστε, δεν ήμουν η μόνη μοναχική ύπαρξη της μέρας!

 Φωτογραφία της πόλης καθώς δύει ο ήλιος από την προβλήτα.. Δεν είναι μαγευτικό να φαίνεται μια πόλη βυθισμένη στο νερό;!

 Έκανα μια όμορφη βόλτα στην παραλία της πόλης, αφού απόλαυσα πρώτα έναν espresso σε ένα μαγαζί δίπλα στην παραλία!

Τα πιο όμορφα νερά, Τυρρηνικό πέλαγος! 

Έτσι, η ώρα πέρασε, ο ήλιος έδυσε για τα καλά και έφτασε η στιγμή του αποχωρισμού!
Επιστρέφοντας στο σπίτι, σκεφτόμουν πως παρόλο που έζησα μια υπέροχη μέρα, δεν έπαψα στιγμή να σε κουβαλώ στις σκέψεις μου!

Λοιπόν, αγαπητοί μου συνοδοιπόροι, αυτό ήταν ένα από τα ταξίδια που ετοίμασα για πάρτη μου και ήθελα να μοιραστώ μαζί σας! Ελπίζω να απολαύσατε τη διαδρομή και να μην σας κούρασα! Συγγνώμη για την τόσο μεγάλη ανάρτηση! :) 

~ Ηλιόλουστες και τρυφερές καλησπέρες!~

Υ.Γ. Πετρούλα μου, ένα πράγμα έχω να δηλώσω μετά από αυτή την ανάρτηση, Τα ωραιότερα ταξίδια δεν τα κάναμε ακόμα! Ελπίζω να απολαύσω πολλά ακόμα μέσα από τη νέα ιδέα σου:
"Άλλος με την βάρκα μας"!