"Carpe diem - Άδραξε τη μέρα" , 23 BC by Latin poet Horace

Τρίτη 3 Σεπτεμβρίου 2013

Μελόδραμα μπερδεμένων σκέψεων στο χαρτί μου..

Απόψε για ακόμα μια φορά, ξέμεινα στο σταθμό.. Κι αυτό, μονάχα για ένα δευτερόλεπτο.. Έφυγε το λεωφορείο και εγώ απόμεινα μονάχη..
Κυκλοφορούν δεξιά και αριστερά νέοι επιβάτες και εγώ χάθηκα βουτώντας στην άβυσσο των σκέψεων της ψυχής μου και στη μελωδία ενός ραδιοφωνικού σταθμού.. καθισμένη εδώ, σε ένα παγκάκι του βορείου σταθμού των υπεραστικών λεωφορείων..
Λέει το άσμα: "Ίσως φταίνε τα φεγγάρια, ίσως πάλι φταις κι εσύ..".. Μα κανείς δε φταίει σου λέω.. το λεωφορείο!! Θα τα ρίξω όλα σε ένα άψυχο μέσο μεταφοράς..
Σταμάτησα να γράφω για λίγο και τα βλέφαρά μου παίζουν τριγύρω.. ξάφνου με θάμπωσαν τα φώτα ενός άλλου λεωφορείου και αποφάσισα να γυρίσω μηχανικά την πένα μου, ακουμπώντας τη στο χαρτί.
Άλλα φώτα και άλλα φώτα κάθε φορά που σηκώνω το βλέμμα, θαρρείς πως είμαι το μοντέλο της μοναξιάς μου και με φωτογραφίζουν..
Σκέφτομαι πως όλοι απλοί περαστικοί είμαστε, περπατάμε και περπατάμε, όπως οι επιβάτες εδώ, ο καθένας και σε έναν άλλο προορισμό.. Πότε μένουμε ακίνητοι, κοιτώντας το ρολόι χαμένοι στο χωροχρόνο, μετρώντας τα δευτερόλεπτα.. Πότε τρέχουμε σαν παλαβοί να προλάβουμε το χρόνο, να μη χάσουμε το λεωφορείο.. Μετά κινούμαστε πότε βόρεια, πότε νότια, πότε εκτός, πότε εντός.. χανόμαστε, βρισκόμαστε.. περιμένουμε, ανυπομονούμε, φεύγουμε.. αγκαλιάζουμε, κλαίμε, παρατηρούμε, κοιμόμαστε αδιάφορα με το τι κινείται τριγύρω..
Να, ήρθε κάποιος, μου μιλάει.. μαζεύουν χρήματα για τα παιδιά, μήπως μπορούν να μαζέψουν αγάπη; Αγαπάει κανείς αυτά τα παιδιά, ή μήπως το χρήμα είναι το σημαντικότερο;
Παρατηρώ πάλι, θλίβομαι... θα ήθελα να είμαι σαν και αυτή την κοπέλα που περπατάει ανέμελη, στο ένα χέρι κρατάει μια κόλα με καλαμάκι και στο άλλο το τηλέφωνο ανεβασμένο στο αυτί..
Η κοπέλα δίπλα μου χαμογέλασε ασυναίσθητα.. παρά τον ήχο της μουσικής που ηχεί στα αυτιά μου, με συνεπήρε το χαμόγελό της, θα 'θελα να χαμογελάω έτσι. Η αιτία; ένας εργαζόμενος τρέχοντας ανέβηκε στο μηχάνημα με τις ρόδες που κουβαλά τις βαλίτσες και το έκανε πατίνι! Της φάνηκε αστείο, πόση χαρά;! Κάποτε χαμογελούσα και εγώ έτσι, ακόμα το κάνω φορές..
Που έμεινα; Ναι... θλίβομαι... εδώ που αγάπησα, εδώ πονάω τόσο κάθε φορά.. Γράφοντας αυτή τη γραμμή, το βλέμμα μου χάθηκε πάλι στο άγνωστο..
Ο κόσμος ανεβαίνει, φεύγει.. Θέλω να το τολμήσω, να φύγω.. για σένα πριν μήνες ήθελα να φύγω, για τον εαυτό μου γιατί δε φεύγω; Θέλω να νιώσω πως βρήκα το λιμάνι..
Μια οικογένεια, δυο ερωτευμένοι.. το λεωφορείο κινείται.. η ζωή προχωράει.. οι δρόμοι ενώνονται, χωρίζουν.. ένα καρότσι, άλλο ζευγάρι, ένας άνθρωπος σκεφτικός βαδίζει για να βρεθεί άλλο ένα βήμα πιο κοντά στον προορισμό του, η κοπέλα δίπλα μου μιλάει στο τηλέφωνο..
Ακούω μουσική, μα που θέλω να πάω στα ξαφνικά, καλά δεν είμαι και εδώ; Στη βάση, στην τάξη, στη σιγουριά μου;
Θυμάμαι τον τελευταίο προορισμό, ήταν η αγκαλιά σου, ήθελα να ζήσω τη ζωή μου μαζί σου, να μπλέξω τα όνειρά μου με τα δικά σου.. ίσως για λίγο, ίσως για πάντα.. Ξέρεις κάτι, να, εδώ στο σταθμό, έχει ένα πίνακα που απεικονίζει τον προορισμό σου.. Τον ανακάλυψα τις προάλλες που έπινα καφέ και έμεινα να ονειρεύομαι, ξέρω πόσο έλαμπαν τα μάτια μου.. ήταν το χαρούμενο υγρό που το αποζητούν πότε πότε τα βλέφαρα.. Μόλις έφθασε το λεωφορείο της Αθήνας, άραγε αυτά σου τα φεγγάρια να τα ζεις εκεί; Πώς ζεις, είσαι καλά; Θα ήθελα να μάθω τόσα, μα πάλι χάθηκα..
Πέρασε ένας επιβάτης, σίγουρα είναι από το Λίβανο, το υποδηλώνει η ενδυμασία, πόσο αγαπώ τη διαφορετικότητα των μεγάλων πόλεων.. Τα πολλά ίδια δεν ευχαριστούν τα μάτια μου, πόσο μάλλον την καρδιά μου..
Το λεωφορείο αργεί.. παραμένω ακίνητη, ψυχρή, μόνη και σοβαρή.. Μακάρι να ήξερες πόσοι κόσμοι διαλύονται μέσα μου καθημερινά..
Δε νιώθω παρά μονάχα σκέφτομαι.. πόσο γρήγορα γυρίζουν όλα, πόσο εύκολα αλλάζουν και εξελίσσονται όλα προς το χειρότερο..
Πάλι παίζει το ράδιο.. "Πήρα κόκκινα γυαλιά και όλα γύρω σινεμά τα βλέπω", φωνάζει ο εκφωνητής : "Τι τραγουδάρα είναι αυτή", πόσο συμφωνώ, πως μ'αρέσει το φεγγάρι όταν βγαίνει να με δει και ο ήλιος όταν βγαίνει το πρωί.. Στο βάθος ακούγεται η φωνή μιας κοπέλας: "Τώρα που δουλεύουμε, βγαίνουμε στα δύσκολα, αλλά θα επιβιώσουμε!" Δυνατή η πρόταση της Κωνσταντίνας Χωματά, νέα καλλιτέχνης συλλογίζομαι..
Παρατηρώ ένα ερωτικό ροζ γουρουνάκι στο καντράν του οδηγού απέναντί μου, μα τι γλυκό, έχω σκάσει χαμόγελο!
Ακόμα περιμένω το λεωφορείο, ακούω κόρνες.. ναι, είναι αυτό που κορνάρει, το λεωφορείο που θα με φθάσει στον προορισμό μου.
Μυρίζω καπνό, πόσο τον σιχαίνομαι.. ευτυχώς δεν είναι μαύρο, η μυρωδιά του μαύρου στους δρόμους κυκλοφορεί περισσότερο, λες να είναι πιο φθηνό;
Σκέψεις και άλλες σκέψεις.. Όμως, ήρθε η ώρα του αποχωρισμού.. καλό μου ταξίδι!


~ Δεν ευχήθηκα ακόμη.. καλό μήνα.. καλό φθινόπωρο με τα πιο υπέροχα καφετί χρώματα..~

14 σχόλια:

  1. αναχωρεις Παλομακι; καλο σου ταξιδι λοιπον! να ειναι οντως καλο ευχομαι και να εχει εκπληξεις εκει που θα πας!

    η γραφη σου μαγικη! ηταν ολα τοσο παραστατικα! αισθανθηκα πως ημουν διπλα σου! <3

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ για την ευχή Κική μου! Είσαι πολύ γλυκιά! :)
      Η αλήθεια είναι πως ήταν ένα απλό "καθημερινό" ταξίδι, ουσιαστικά γύρισα σπίτι μου.. απλά με συνεπήρε η στιγμή..
      Φιλάκια πολλά και καλό βραδάκι!

      Διαγραφή
  2. Βρε, γλυκό πλασματάκι, εκεί πάνω πάνω έχεις γράψει (έχεις επιλέξει να γράψεις) "άδραξε τη μέρα", μήπως να αδράξεις και το λεωφορείο, χωρίς πολλά πολλά;...
    Άσε που βλέπω κι έναν μικρό πρίγκηπα στο τέλος να περιμένει.... Σε φιλώ γλυκά και καλό σου μήνα χαρά μου! :))))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μάλλον τα πολλά μαζεμένα μου επιφέρουν πολλές σκέψεις καλή μου Πετρούλα και δεν βλέπω τι έχω γράψει τριγύρω..
      Αχ.. με περιμένει ε; Μακάρι.. :)
      Σε ευχαριστώ για το σχόλιό σου, ένιωσα κάποιον να με βάζει στη θέση μου! Πολλά γλυκά φιλιά και καλό μήνα καλή μου!

      Διαγραφή
  3. "...Τα πολλά ίδια δεν ευχαριστούν τα μάτια μου, πόσο μάλλον την καρδιά μου..." Γράφεις υπέροχα και με επιτηδευμένη μαεστρία μετατρέπεις μια αφήγηση σε εικόνες, νοιώθοντας ο αναγνώστης σου να είναι συνεπιβάτης στο ταξίδι σου! Εύχομαι γλυκιά μου, να βρεις το τραγούδι που θα διασκεδάζει τη σκέψη σου και θα ομορφαίνει τη τη ζωή σου!
    Φιλιά πολλά!:))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κατερινάκι μου, σε ευχαριστώ πάρα πολύ για τις ευχές και το σχόλιό σου!! Επίσης, χαίρομαι που ένιωσες σα να ταξιδεύεις πλάι μου, είναι όμορφο και γλυκό αυτό! :) Σου εύχομαι και εγώ πολλά καλά!
      Φιλάκια και καλό βραδάκι!

      Διαγραφή
  4. Τόλμησες; Θα μείνω με την απορία! :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Επί της ουσίας Αριστέα μου, αυτό που έχω στο μυαλό μου δεν το τολμώ ακόμα.. έχω εμπόδια και σκέψεις που με κρατάνε, ίσως και φόβους..

      Διαγραφή
  5. Καποτε, ηθελα να φυγω απο την Αθηνα. Τελικα, δεν το εκανα για μενα, το εκανα γιατι δεν αντεχα μια απουσια και αρκετες αλλες καταστασεις. Η στιγμη ηταν λαθος, πιθανον και η αιτια. Το αποτελεσμα ομως με δικαιωσε. Γυρισα πολυ πιο δυνατη, πιο ωριμη, πιο δουλεμενη, με πολλες εμπειριες, με υπεροχες στιγμες και αληθινους φιλους.
    Αυτο που θελω να πω ειναι οτι αν περιμενεις την καταλληλη στιγμη για να κανεις κατι, παψε να περιμενεις και καντο, γιατι η στιγμη ισως ποτε να μην ειναι η καταλληλη...
    Οσο για την περιγραφη, τον τροπο που παρατηρεις γυρω σου, εμενα με ταξιδεψε!
    Φιλακια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι που σε ταξίδεψε πεταλούδα μου!
      Βαθιά μέσα μου, το γνωρίζω πως ποτέ η στιγμή δεν θα είναι κατάλληλη για να φύγω.. άλλωστε κάθε φορά που έφευγα για κάπου για πολύ λίγο, ποτέ δεν ήταν κατάλληλη η στιγμή..
      Σε ευχαριστώ για το σχόλιο σου! ;) Σε φιλώ γλυκά! Να είσαι καλά! :)

      Διαγραφή
    2. Μα δεν χρειαζεται να φυγεις για παντα! Μονο για οσο το εχεις αναγκη. Για αυτο υπαρχουν οι δρομοι και οι γεφυρες, για να τα διασχιζουμε και μετα παλι να επιστρεφουμε.
      Αυτο που εννοω ειναι οτι, ειδικα τωρα που δεν εχεις οικογενεια-παιδια-σκυλια κλπ, δεν χρειαζεται να περιμενεις την καταλληλη στιγμη για να κανεις αυτο που θες...Ολα ενα πειραμα δεν ειναι; Αν δεν πετυχει, παμε παλι!

      Διαγραφή
    3. Ακριβώς, όλα ένα πείραμα είναι και μια εμπειρία..
      Όποια και αν είναι η έκβαση, αν δε πετύχει, υπάρχει η δυνατότητα για να το πάμε πάλι από την αρχή.. ;)
      Σε ευχαριστώ πεταλουδίτσα μου! Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  6. Με συνεπήρες... Συγκλονιστική η γραφή σου...
    Εύχομαι να φτάσεις στον προορισμό σου, όοοποιος κι αν είναι αυτός! Και να είσαι πολύ-πολύ χαρούμενη!
    :))) πολλάαααα φιλάκια!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γεια σου Αναστασάκι μου, σε ευχαριστώ πολύ!
      Εύχομαι και εσύ να είσαι πολύ χαρούμενη και ευτυχισμένη! :)
      Πολλά φιλιά και να περάσεις μια όμορφη μέρα! ;)

      Διαγραφή